Ria: “Thuis wel, met mijn gezin. Met andere mensen niet vaak. En zelfs met Bram en de kinderen niet echt veel. Toen ik net gehoord had dat ik uitbehandeld was, bespraken we de praktische dingen. Niet dat Bram het uit de weg gaat, hoor. Hij heeft zelfs de begrafenis ter sprake gebracht, hij helpt mij juist om open te zijn. Het is niet leuk, maar soms moet je praktisch zijn. Bram is ook met onze dochter Lisanne naar de begraafplaats in Ermelo geweest. Om te kijken hoe dat was. Je hebt natuurlijk ook veel vragen, bijvoorbeeld hoe het gaat als je zorg aan huis krijgt. En natuurlijk ben je ook weleens verdrietig. Als de uitslag niet snel genoeg komt, dan weet je al dat het niet goed is. Ik probeer dat te delen met mijn gezin. Maar ik wil ze niet te veel belasten. Als ze alles zouden meekrijgen, dan zaten ze nu al 7,5 jaar in de ellende.”