Rien en Ans: “Voordat Rien ziek werd, waren we heel actief, we hadden een heerlijk leven. We gingen uit eten, naar de schouwburg, op vakantie. Griekenland was echt ons land. Inmiddels kan dat niet meer, Rien kan niet meer autorijden, niet meer golfen. Dat deed hij ook graag. Hij golfde drie keer per week sinds hij met pensioen was. Wij denken niet: we zouden wel willen. We weten dat het niet kan. Wij kijken wat er nog wel gaat? We zijn echte optimisten. Natuurlijk, af en toe kunnen we vreselijk huilen. Van onmacht, bijvoorbeeld als Rien iets niet kan benoemen. Maar dat gaat over. Daarom zeg ik elke ochtend tegen Rien: ‘Kom op, we plukken vandaag de dag weer.’”