12. Ons dagelijkse leven

Maandag.

Ik heb Ruben net uitgezwaaid naar school. Ilse is een week geleden al vertrokken naar haar studentenflat. En Hugo is op zijn werk. Vóór de wekker van zes uur was hij al wakker, zoals altijd. Twintig minuten later hoorde ik zijn rolkoffertje op het tuinpad. Ik lag inmiddels op zijn warme plekje in ons bed. Nu heb ik het huis weer voor mezelf, heerlijk! De eerste week na de kerstvakantie was Hugo nog thuis. Ik miste toen mijn eigen ritme, mijn eigen ruimte. Eerst doe ik wat dagelijkse dingen: ruim de vaatwasser uit, sorteer de was en stop die in de wasmachine. Ik mediteer en lees ongestoord ‘Leven is een kunst’ van Paul van Tongeren, voor de volgende filosofieleeskringbijeenkomst. Daarna werk ik de achterstand in de administratie weg achter mijn bureau.

Voor mij is dit een dag zoals alle andere, maar voor Hugo is dit zijn laatste werkdag: overdracht en afscheid. Alles op één dag. Hij twijfelde of hij nog naar kantoor zou gaan, de overdracht kon ook telefonisch gedaan worden dacht hij praktisch. Ik vond dat hij toch moest gaan want goed afscheid nemen is belangrijk, ook van je werkende leven.

Vol enthousiasme vertelt hij ’s avonds over wat mensen allemaal tegen hem gezegd hadden, wat hij betekend had voor hen. Sommigen waren van ver naar kantoor gekomen speciaal om hem nog te spreken. Hij is blij dat hij toch nog een dag gegaan is. Dit was een goed afscheid na 45 jaar werken. Vijf jaar eerder dan gedacht.

Dinsdag. En nu?