Jillert: “Je moet zorgen dat je momenten van rust hebt, een vangnet voor jezelf organiseren. Want zonder hulp red je het niet. Op dinsdagavond kwam mijn zus, dan kon ik even de deur uit. En mijn vrienden hebben me in die periode twee keer ‘ontvoerd’ naar Friesland. Dan zorgden hun vrouwen voor Lies. Het kostte even om me daaraan over te geven. Ik voelde me heel verantwoordelijk en schuldig, maar uiteindelijk hebben we daar zulke waardevolle gesprekken gevoerd.”